Ich weiß nimieh wo, nur noch wie se do jing. Die verbiesterte Ahl met dämm Hung ahn der Ling. Zem Krüppel jemästet wie'n Karikatur, ne Jojo, dä belle kann ahn ener Schnur, die die ahl Frau nit losslöht ? op jar keine Fall. Ihr läuf keiner mieh fott, wie die andere all. Wie dä Mann, wo ihr nur'n Schachtel Feldposs vun blevv, die se usswendisch kann, ävver trotzdämm ophivv. En Sütterlin steiht do wie schön se ens woor - vüür allem ihr Naas un ihr pechschwazze Hohr, wie die vun dä Zijeunerin övver'm Koppeng op dämm Ölbild, dat ihr ens ihr Doochter jeschenk. Die, die jetz joot verhieroot en Rüsselsheim livv, met zwei Enkel und jed Johr zem Mutterdaach schriev. Wie dä Sonn, dä sich Johr un Daach nimieh jemeld. Nur dat Dier, sons kei Minsch hätt die Ahl op der Welt.
Oder dä, dä em Ahnzoch ? su lang ich nur weiß ? nahx "beim Büb" ahn der Thek steiht un unnohbar deit. Dä nur sprich, wenn'e sich jet ze drinke bestellt. Och dä hatt sich dat all nit esu vüürjestellt, als'e domohls ? aktiv en der ahle KP - noch beseelt vun der Machbarkeit singer Idee, der vun Fredde, Gleichheit un Freiheit jekämpf hätt. Jebraat hätt ihm dat nix, nur die Zick em KZ. Donoh Strafbataillon ahn der vorderste Front, wo'e övverjelaufe un doch nit verschont. Ne sechs Johr lange Winter, Sibirien dann, en e Bleibergwerk ? jottseidank nit ahn de Wand. Dä hätt nie widder Fooß jepack, selden jelaach, sick e zosinn moot, wie't nohm Kreech jing övver Naach: Schnell 't Parteibooch jewääßelt, wat nit ens ärsch schwer. Die ahl Nazis, nit er, wooren lang widder wer.
Antoinette, die bürjerlich "Erika" heiß un jed Naach Eck Maternus un Mainzerstrooß steiht. Bess zwei, drei ? vill Freier kumme nit mieh. Dat verletz 'se, 't dunn nit nur ihr Krampfohdre wieh. Jeht off stundelang hin und her, waat, dat wer hällt für 'ne Quicky om Röcksetz ? se brucht halt dat Jeld, wenn och nimieh für Freddie, dä och leev sinn kunnt. "Dat dä fott ess, obwohl 'e su ärsch op ihr stund!" Hä, dä Big Spender un Heini, dä Doof un Lisa, die Mösch ? domohls leef et su joot. En Schampanjer jebaad un met Nerz affjedrüsch. Hück Naach hällt nur de Schmier, övverhührt, dat se lüsch. "Nä, kei Mitleid vun dänne ? nit vun su'n Pänz", der ihr Mutter se sinn künnt ? nä wirklich, em Ähnz. Dann ald levver dä Neid, dä se fröher jespürt. Övver dämm stund se drövver, dä hätt nie jestührt.
Writer(s): Wolfgang Niedecken
Lyrics powered by www.musixmatch.com