Sa kam pritur te jemi prape te dy
Dhe liqeni dhe pemet jane aty,
Vetem s'jemi ata qe jemi
Dhe themi ato qe themi
Dhe kujtojme tek stine e vjeter
Ndersa shkruajme kenge tjeter.
Edhe prape ja ku jemi ne te dy
Njeri-tjetrin s'e shohim me ne sy
Sa veshtire te bisedojme
Se nuk dime ku t'ia fillojme
Dhe kam frike te te afrohem, cudi!
E ndoshta pemet liqeni dhe bari
Do te donin qe te prisnim perseri
Edhe pse fjala eshte e cmuar si argjendi
Por heshtja eshte flori.
E ndoshta pemet, liqeni dhe bari
Do te donin te te puthja perseri
Por kush nga ne do guxonte
Kush nga ne do guxonte I pari,
Une per vete kam frike me ndihmo edhe ti,
Me ndihmo edhe ti.
Ja dhe pema ku rrinim ne te dy,
Edhe emrat qe gdhendem jane aty,
Aty ka mbetur qielli dhe era edhe dielli
Dhe asgje nuk ka ndryshuar
Vetem ne kemi munguar.
Eshte aty ku ne mbollem nje gezim,
Eshte aty ku na ndau nje trishtim,
Jane puthjet perqafimet
Jane zenkat dhe gabimet
Jane aty ashtu sic ishin, sa cudi!
Sa kam pritur te jemi prape te dy
Dhe liqeni dhe pemet jane aty,
Vetem s'jemi ata qe jemi
Dhe themi ato qe themi
Dhe kujtojme tek stine e vjeter
Ndersa shkruajme kenge tjeter.
E ndoshta pemet, liqeni dhe bari
Do te donin te te puthja perseri
Por kush nga ne do guxonte
Kush nga ne do guxonte I pari,
Une per vete kam frike me ndihmo edhe ti,
Me ndihmo edhe ti.