Θεό... Θεό... Θεό... Θεό Î'ε σε λÎνε
ΚεÏιά... κεÏιά... κεÏιά... κεÏιά Î'ε σου καίνε Αλλά τα λό... τα λό... τα λό... τα λόγια σου καίνε
Κι ακό... ακό... ακό... ακόμα τα λÎνε
ΣωκÏάτη ÎµÏƒÏ ÏƒÎ¿Ï…Ï€ÎµÏστάÏ
Αγνός και καλός, ο Ï€Ïώτος ΧÏιστός
ΣωκÏάτη ÎµÏƒÏ ÏƒÎ¿Ï…Ï€ÎµÏστάÏ
Με κάπα ζητιάνου γυÏνοÏσες
Και στ' άσπÏα σου γÎνια πουλιά
ΤÏιγÏÏω λαός, κι ÎµÏƒÏ Î¬Î³Î¹Î¿ φως
ΣωκÏάτη ÎµÏƒÏ ÏƒÎ¿Ï…Ï€ÎµÏστάÏ
Για αγάπη και φως τους μιλοÏσες
ΣοφΠτων σοφών βασιλιά
Θεό... Θεό... Θεό... Θεό Î'ε σε λÎνε
ΚεÏιά... κεÏιά... κεÏιά... κεÏιά Î'ε σου καίνε
Αλλά τα λό... τα λό... τα λό... τα λόγια σου καίνε
Κι ακό... ακό... ακό... ακόμα τα λÎνε
ΣωκÏάτη ÎµÏƒÏ ÏƒÎ¿Ï…Ï€ÎµÏστάÏ
Θεό... Θεό... Θεό... Θεό Î'ε σε λÎνε
ΚεÏιά... κεÏιά... κεÏιά... κεÏιά Î'ε σου καίνε Αλλά τα λό... τα λό... τα λό... τα λόγια σου καίνε
Κι ακό... ακό... ακό... ακόμα τα λÎνε
ΣωκÏάτη ÎµÏƒÏ ÏƒÎ¿Ï…Ï€ÎµÏστάÏ... σουπεÏστάÏ... σουπεÏστάÏ
Πιλάτος λαός, σου πήÏε το φως
ΣωκÏάτη ÎµÏƒÏ ÏƒÎ¿Ï…Ï€ÎµÏστάÏ
Κι η Αθήνα που τόσο αγαποÏσες
ΦαÏμάκι σου Î'ίνει πικÏÏŒ
ΠικÏή χαÏαυγή, οÏφάνευε η γη
ΣωκÏάτη ÎµÏƒÏ ÏƒÎ¿Ï…Ï€ÎµÏστάÏ
Την ÏŽÏα που ÎµÏƒÏ Î¾ÎµÎºÎ¹Î½Î¿Ïσες
Îα βÏεις τον αιώνιο Θεό
Θεό... Θεό... Θεό... Θεό Î'ε σε λÎνε
ΚεÏιά... κεÏιά... κεÏιά... κεÏιά Î'ε σου καίνε Αλλά τα λό... τα λό... τα λό... τα λόγια σου καίνε
Κι ακό... ακό... ακό... ακόμα τα λÎνε
ΣωκÏάτη ÎµÏƒÏ ÏƒÎ¿Ï…Ï€ÎµÏστάÏ
Θεό... Θεό... Θεό... Θεό Î'ε σε λÎνε
ΚεÏιά... κεÏιά... κεÏιά... κεÏιά Î'ε σου καίνε Αλλά τα λό... τα λό... τα λό... τα λόγια σου καίνε
Κι ακό... ακό... ακό... ακόμα τα λÎνε
ΣωκÏάτη ÎµÏƒÏ ÏƒÎ¿Ï…Ï€ÎµÏστάÏ... σουπεÏστάÏ... σουπεÏστάÏ